ดนตรีมีสาระ

วันนี้เป็นวันหยุดที่ไม่ต้องรีบไปไหน
เลยตื่นสายเป็นพิเศษ 08.00 น.
เนื่องจากไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุก
แล้วเมื่อคืนก็นอนดึกมาก 01.50 น.แน่ะ
วันนี้เลยมีเวลามานั่งเขียนอะไรที่มีสาระสักหน่อย
หลังจากที่เปิดบล็อกนี้แล้วก็หายไปเกือบ 10 วัน
ไม่ใช่อะไรหรอก
มัวเดิน นั่ง นอน คิดว่าจะเขียนอะไรดีน่ะ
วันนี้มีเรื่องแล้ว
..........
อ่านพบ "ว่าด้วยดนตรี"
ของคุณ "ละเอียด ศิลาน้อย"ในหนังสือ
"สร้างชีวิตและสังคม ตามหลักคำสอนของขงจื๊อ"
พูดเรื่องดนตรีไว้ดีมากอยากให้ได้อ่านกัน
คงต้องขออนุญาตคัดส่วนหนึ่งมาฝาก
เพื่อเป็นเกียรติแก่บล็อกนี้
และเพื่อเกริ่นนำก่อนเขียนเรื่องต่อ ๆ ไป
..........
ดนตรีมาจากภายใน
และพิธีการนานามาจากภายนอก
ดนตรีซึ่งมาจากภายใน
จะทำให้จิตได้สงบและพักผ่อน
..........
ปราชญ์ว่าในดนตรีนั้นมีความเพลิดเพลิน
และเห็นว่าเราอาจนำเอาดนตรี
มาใช้กล่อมใจของประชาชนให้เป็นใจที่ดีงามได้
..........
คุณธรรมเป็นกิ่งที่แข็งแรงมากของธรรมชาติของมนุษย์
และดนตรีก็เป็นความเบ่งบานของคุณธรรม
..........
ดนตรีเป็นผลผลิตของการเปลี่ยนระดับของเสียงมนุษย์
ที่เปล่งออกมาจากปาก
และแหล่งที่มาของมันก็อยู่ในอำนาจชี้นำของจิต
ซึ่งก็จะถูกครอบงำอยู่โดยสิ่งต่าง ๆ ทางภายนอกอีกทอดหนึ่ง
1) เมื่อจิตเศร้าโศก
เสียงก็จะแหลมและสูญเสียตัวของมันไป (เสียงหลง)
2) เมื่อจิตเปลี่ยนเป็นสนุกสนานเพลิดเพลิน
เสียงก็จะช้าและสุภาพนุ่มนวล
3) เมื่อจิตเปลี่ยนเป็นยินดีร่าเริง
เสียงก็จะอุทานออกมาและหายไปในไม่ช้า
4) ในความโกรธ
เสียงก็จะหยาบกระด้างและดุร้าย
5) เมื่ออยู่ในอารมณ์นับถือบูชา
เสียงก็จะเปิดเผยพร้อมกับมีข้อแนะแห่งการถ่อมตัว
6) เมื่อจิตเปลี่ยนเป็นรัก
เสียงก็จะกลมกลืนกันและอ่อนนุ่ม
ลักษณะพิเศษของเสียงทั้ง 6 ประการเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
มันบ่งถึงความประทับใจที่เกิดขึ้นมาเนื่องด้วยสิ่งต่าง ๆ ทางภายนอก
..............
อ่านแล้วเข้าใจเรื่องดนตรีอีกเยอะเลย
ต้องขอขอบพระคุณ คุณ"ละเอียด ศิลาน้อย"
ไว้ ณ โอกาสนี้